Starcie to miało miejsce 3 lutego 1807 roku pomiędzy maszerującymi z Olsztyna do Dobrego Miasta francuskimi siłami dwóch dywizji piechoty generałów Legranda i Levela z Korpusu marszałka Soulta oraz drugą dywizją dragonów generała Emanuela Grouchygo z Rezerwowego Korpusu Kawalerii marszałka Murata, a wojskami rosyjskimi i pruskimi.

W wyniku krwawej bitwy o most, Francuzi odnieśli zwycięstwo, tracąc ok. 600 żołnierzy, a sprzymierzone siły rosyjsko-pruskie ok. 1100 żołnierzy. Do dziś z zachowały się legendy dotyczące tamtego okresu. Jedna z nich mówi, iż generałowie francuscy kierowali bitwą z pobliskiego wzgórza, gdzie zlokalizowane było grodzisko i na którym później założono cmentarz. W opowieściach tych pojawiają się informacje, iż na wzniesieniu tym rósł okazały dąb, w którego pustym wnętrzu generałowie znaleźli schronienie. Nie wiadomo, czy drzewo pełniło taką funkcję, ale informacje dotyczące jego istnienia są prawdziwe. Owy gigant spłonął w 1922 roku, natomiast wcześniej w 1897 roku, według pomiarów ks. Walentego Barczewskiego, jego obwód miał 9 metrów w pierśnicy (na wysokości 1,3 metra nad ziemią). Do dziś na wspomnianym wzgórzu odnaleźć można dwa okazałe dęby, a jeden z nich ma 6 m średnicy.

By zachować w pamięci wydarzenia z okresu wojen napoleońskich, utworzono liczący 39 km Szlak Napoleoński, który początek swój bierze właśnie w Barkwedzie.